تا پگاه صبح

تا پگاه صبح

من چه خودخواهم

.....فقط بر خود پسندم

........تک چراغ ِ خانهء چشمان ِزیبای

.......................................تو را بودن.

من چه سوزانم

.....ولی شمعی به پایان رفته را مانم

.............ز هرم آه تو خاموش خواهم شد.

وزان لبخند شیرینت

....اگر خواهی پگاه صبح رابینم

.......................و آنگاه شام دیگر را

......................................چراغ ِ دیگری

...................................................بفروز

بهار 78