سفالینه
خوش بنشین در بر ِ این دلِ بی کینه درد
آتش ِ بنهفتــــه شو ،در دل ِاین سینه درد
بانگ بر آمد به ما ، رنجــــــــــه مدارید دل
خورده به پیــــــــشانی ،ِمردم پیشنه درد
در سده ها ماندنی ،عشق به هـمراه درد
بر همه دوران ِ ما ،گشـــــت سفالینه درد
شاهد دور شباب ،رفته به نســــیان و زود
آنچه به من رخ نمود ،پیر در آئیــــــــنه درد
خشت ابد را فلک ، هـــــــم زازل کج نهاد
خانهءامسال و هـــــــم ، خانهء پارینه درد
ما همه بازیــچه چون،گوی به مـیدان دهر
حاصل ِ عمر ِ شه و ،صاحب ِ پشمینه درد
کنج ِدل ِبلـهوس ، عشـق ِ نباشــــد نهان
بر دل ِهر عاشقی هست چو گنجینه درد
هر که در آئین ِ درد ، دید نشانی زمــــهر
میشود ایام ِ او ،خالی ز آدیــــــــــنه درد
آب زدم راه را،تاکه خوش آئـــــــی به دل
خوش بنشین در برِ این دل ِ بی کینه درد
مهر 79