یاوه

یاوه

شاید فرشتگان

خفته اند

پیام آوران راستی اند.

هنگام که بر ستیغ ِ سخنگاه

گفته می شود :

بشتابید!

بشتابید!

زمان

زمان ِدجالی است.

عنقریب

گوسالهءسامری

(این اسطورهءهزار سالهءحماقت)

به محرابی زر اندود

برده می شود.

کله پوکانی

که کماکان

کمال را در کلامی کال

جسته اند.

فریادی را فرا یاد می آورند:

درنگ مکنید!

درنگ مکنید!

هنگامهء عروج است.

که فرزند مریم

در چهارمین پاگرد ِ آسمانی

خویش است.

باید سفر کنیم

به عرش

کانجا

نه جایگاه ِ غیر ماست.

گفتند و رفتیم

دربیابان ِ آسمانی ِ رویا

ابرها نه آب

که سرابی بیش نبود

در خجلتستان ِ تزویر.

و فرشتگان

حنجره ِ بریده گان ِمسلخ

بریده بریده

هی گفتند:

یا

وه

یا

وه

هزارو سیصد هفتاد