زخمهءیاد

زخمهءیاد

چل ساله شـدی، ز چهــــچه افتادی

ویرانه ترین ســـــــــــــرای این آبادی

بیداد کند ، دلی شکســــــــــته ،اما

خامــــوش ترین منظرهء بیــــــــدادی

خوش بادسری که مسـتیش دادکند

خوش داد زتو ، تـــــــجسّم  ِ فریادی

شیرینی و شهد ِ عالم عشـق است

عشقی که تو داری و ،کنون فرهادی

بیــــــــــدرد کجا بنالد ؟ هــــــــــــرگز

نالندهء توئی ،کــــه زخمه ء هر یادی

پیرانه ســـرم ،به مـــژده از راه رسید

گفتا :که مخور غم ،که تو هــم آزادی

گردونه شدم چو چرخ گردون گشـتم

زین رو همه نا شاد و تو دیدم شادی!

حیف از گل ِسرخی که به ماخاررسید

حیف از تو مـــــدینه نه ، بغــــــــدادی

تابستان 80