پسرم

فرهاد جان

من زاده فصل زمستانم

ولی با عشق بهار، روزگار گذراندم

بی هیچ امیدی، به دیدار شکوفه های سپید

اگر چه در باران، باچترکهنه ای ،زسیلی سرما

صورتم را به سرخی ِآبرو رنگین کردم

تا تو بهار را بادرختهای پر شکوفه

تزئین کنی.وسبز ِآزادی را

دوست بداری