قصه ای برای پرنده و درخت

خسته و بال زنان

از راهی دور

صخره ای بزرگ را استراحتگاهی دید فراخ

تا دمی بیاساید و بعد به را مانده پایان دهد.
اما گویا درخت تنها
دیگر جیک جیک پرنده گان را خوش نداشت
شاید فکر می کرد
این پرنده گان همه مست غرور پروازند و می آیند که فخر بال زدنشان را دراین لایتناهی سردهند.
و پرنده خسته از نگاهش  زود پی برد که باید شکستگی بالهایش را
پنهان کند
و خود را به دست باد سپرد.