هدیه(بمناسبت سپندارمذگان)

عاشقان  را نظری هست و نگاهی هدیه

تشنه را آب  ِ گواراست زچاهی هدیه

من پناه دل پژمرده ی خود گشتم و باز

آمده یار که  باشم به پناهی هدیه

خوب داند که دلم بسته به تارمویش

نورداده است شب ِ تار و سیاهی هدیه

 مهربانی تو ای ماه سیه تاری ها

عاشق خسته دلی راست به آهی هدیه

 وای از دست نگاری که دلم میشکند

به حسد میدهدم باز گناهی هدیه

 غم و شادی و پریشانی و سامان حالی

حجت عشق شد و هرچه تو خواهی هدیه

 من خوشم شادی و غم را که بس است

عاشق سینه دری راست ز شاهی هدیه