حسرت

قندیل ِ بسته به ایوان......آونگ ِ ساعت ِ ما بود
...............آن فصل نمای ِ زمستان
یک مال رو
........معبر ز برف

.............با کُند پای ِ کودکی

دستانمان
........نا آشنا به زنگ
.................با یک سلام
................عاری ز رنگ
.........در های خانه ها
........................بر روی ما
..........................بگشوده بود.

یادش بخیر
.........آن عید مان
.............از ابتدای راه
تا انتها
.......یعقوب بود
...........فصل الخطاب ِ ما
................یعقوب ِ دیگری
..........................آنسوی ده
چون مصریان
.......با خنده ای
............در می گشود.
.............نقل ونبات وچند
...............گردو و تخم ِ مرغ
..................................با رنگ سرخ

یادش بخیر

.......کت کهنهء پدر
.................با چند لای
........................در آستین
......................با کفشهای نو
.............................یا وصله دار
............................بی بیم و امید.

اما
.......قندیل ها شکست
.......................آن برف ها
..........................تن شست.
...........................در آفتاب ِ سادگی
............کنعان ِ باغ
................سردی گرفت.
.....................در باغچه ها
................................گل پژمرید

بر  کوچ ِچلچله

..........نفی بلد ،
.................نشست.

دیوار ها بلند
.........سیمان وزنگ
.................سد شد
..................در راه چلچله.

درها گشوده اما

.................گلخند ها
.....................پژمرده رنگ.

دیگر سلام هم
................هم معنی
....................بدرود ِ ماست.

باید غمین سرود:

یادش بخیر
یادش بخیر