سرزنشم نکن

سرزنشم نکن

که من بازیجه ای بیش نبوده ام

روزی که می باید نوجوانی می کردم و در کوچه ها گل کوچک بازی می کردم

گفتند مشتت را گره کن و دشمنی را که نمی شناسی به مرگ فرا بخوان.

ار راند 1 به دو و... نمیدانستیم  و نمیدانم تا به کی

بی خبر بودم و بودیم

که در اطراف ِ طناب های حصار ما

در بین تماشاگران

عده ای شرط بسته بودند

و برایشان برد و باخت ما بی اهمیت بود .

می گویند او کلکسیونی از پیپ دارد

ولی ان روزها سیگار میکشید

وقتی برای چند روزی از جبهه بر می گشتم مادر در خفای پدرم می باید میرفت

سهمیه ی سیگارم را از مسجد محل بگیرد

چرا که میدانست  مونس شبهای تار شبهای جنوب من است.وقتی که تنها صدا نه صدای جغد که کلوله های  که نقطه چین میشد در اسمان سیاه

و یا به جای مهتاب ، منوری که اندک زمانی در دل این تاریکی نور بتابد .و تو برای هدف قرار نگرفتن میباید اتش  سیگارت رو در دل دستات پنهان کنی

این مونس تنهائی هایت را.

و امروز تو لعبتی را با یک مسیج تور میزنی و با او راز و نیاز می کنی . و دیگری سه ماه تمام در اطاقی کفشش بالشت و لحافش کتی چروکیده بود . هیچوقت نمیدانست کی شب است و کی روز . سیگارش مهتابی ِروشن ساز این نمیدانم شب یا روزش بود

و زمانی هم بند بانان از سیگارهای قاچاق گرفته تا دوسال اورا نشئه می کردند تا

انتظار ِ حکم ِسرنوشت برسد.

آتش سیگار وقتی دلش را سوزاند که حکم نوشته مسخره ترین سند جور بود.

فقط زمانی او می فهمید ، چه هنگام است که میرفت تا گره ای ناگشوده را برای خادمین ارباب ظلم بگشاید. سیگار تنها در خواستی بود که به جای اب و نان می خواست.

من سیگاری هستم که تمام شد ،دیگر بعدی ندارد

سرزنشم نکن

خبر ندارم و تو نازنین

به تهمتم تبر زنی

ببین چه بی وفا شدی

تبر به ساقه و

 تبر به ریشه می زنی

چو ساقه ام شکسته شد

به خاک مانده ریشه ام

چرا تو مهربان من!

ندیده تیشه میزنی؟

منی که گرگ خود شدم

فدای فکر خود شدم

نه گرگ و شیر بوده ام ولی

تو با خیال خود

شغال بیشه میزنی!

زبان گنگ من ببین

به شیشه ی خیال خود

تو با طمانیه  بگو:

نزن نزن

که شیشه میزنی!!!