نفس برشیشۀ نگاه  می کشم

تاپاک کنم

 بخار سالهای برودت

 از حرارت دل را.

ایستاده ام

به نظاره ی افسوس  و حسرت ها .

گرم تر می شوم

و بخار می رسد به سر

دوباره دشوار می شود راه دیده از هیهات

زقطره های گسیل داشته چشم

و نیست چاره ای

بجز آستین شرم

بداهه (کوروش نادرخانی)