بی تاب

بی تاب


یک شب نشسته بودم،با خاطری حزین
بر مهر  ِ واپسین ات ، می گفتم :آفرین

گفتی قرار  ِ مارا ، هر نیمه های ِ شب
آخر چرا  شکستی ، آن رسم   ِ آخرین

امشب چرا  ندانم  ، بی تاب شد دلم؟
دریای ِ دل خروشان ،طوفان ِ سهمگین

باز از نهان ِ جانم ،  جانا به گوش  ِ من
آمد صدای نازت ای،ای خوش صداترین

از یاد  ِ آن  نگاهت ، ای  مهر  ِ جان فزا
آرامشی بگیرم ،  زان  چشم  ِ   نازنین


آن وعده ء خوشت یا،هجران ِ ناخوشت
بادا  وفا  شود  آن ، پایان  ِ رسم  ِ  این


پژمرده دل چه گویم ، یا  از کجا  ؟ بگو
یابم  ز گل صفتان ، در  باغ  همنشین

از  باغبان گریزم ، و از  باد  ِ   ناشکیب
آهو شدم  گریزان ،زین باغ  ِ  یاسمین

پنهان زچشم  ِمردم،می سوزم از فراق
گر  باورم  نداری  ،  حجت  بیا  ببــــین

رسواشدم چه حاصل،زین حال و روزخود
دیگر بس است شعرم،برجای خود نشین

تابستان79