افسوس

افسوس

افسوس که عمری همه بیهوده گذشت

عمری  به پی بوده و نابوده گذشت

خوش آنکه ادب جست ،هنرمند بزیست

یا آنکه بر او عمر ، تن آسوده گذشت

زمستان78

دوتا بیتی

بادهء یاد

گفتند چراغ ِ باده روشن سازید
واز بادۀ  یاد ،رفته ایمن سازید
افسوس که بسیار در این سینۀ خاک
خفتند ،نگون جام،به میهن سازید

ابر سیاه

ابر  سیاه

با خنده ، دلِ شکسته امید گرفت
بالنده شد و شباب ِ جاوید گرفت
افسوس که آسمان ِ ما شیطانی
شد ابرسیاه و باز خورشید گرفت


بهار79

یاوه

یاوه

بیهوده مانده ایم ،برخاک ِ این زمین

با ما کســی نگفت زین یاوه آفرین

هر لحظه مان ،یک نقطهء ســــیاه
کی می رســدبگو پایان ِ نقـطه چین

برگرد ِ دایره ، دوارِ ِحیرتیــــــــــــم
شد شیوه ای کهن،از‌ روز ِواپسین

فریاد رَس اجل ! تاکی فــریب وریا
دیگر بس است بیا ای مارِ ِآستین

مطلوب ِ ما شدی ،چون آب ِ بادیه
ما در سراب ِ تو ، آماده اینــــچنین

بگشوده این زمان ،آغوش ِما ببین
در انتــظارِ تو ، این قلب ِ پر حـزین

زین باغ ِ بی ثمر‌، نشنیده ای مگر
زین هرزه درگذر ، او را نما وجــین

چون رفته جان ِمن،آری نشان ِمن
انگشتری شدم ، رفته از او  نگین

گوئی که چرخ ِدون،درگردش ِجنون
بنموده خون ِما،با عشق ِ او عجین

ای قلب ِپر هوس،بر جانِ ماچوخس

در مانده ام زتو، از روز ِ واپســـــین

ای غم برو دگر ، ازجان ِ من به در
بی طاقتی نگر،تاکی تو هم نشین

ای دل بیا که ما،بی زادو توشه ایم
دیگر نه جای ِما ، آلوده این زمــین!


بهار80