تندیس یادگار

من ســرو  ِ ســـایه دارم، خورشید را ندارم

هرچـــند پر ز برگم ، وآزادگــــــی ست بارم

 بادی ببرد عشقم، در خاک و خون نشستم

بر آتشــــم نمی زد ،آبــــــــی چو روزه گارم

 من در کســـــوف جانان ، از چشم انتظاران

دیگر مـــپرس دانی ، از چشــم   ِ اشکبارم

 حک شــد به لو ح جانم، نقشی ز یاد یاران

از نقش  ِ روزه گاران ،تنـــــدیس  ِ یادگارانم

 آرامشــم زمانی ست ، کان تابنــــــاک تابد

تابــــم  به کودک دل ، وقـــــــتیکه بر قرارم

 بیم از تـــــــبر ندارم ، هر  چـــــــند نونهالم

خواهم که ریشــــه ها را در خاک جا گذارم

 دانی خموشیم را،حجت چه پاسخش داد؟

من سرو ســــایه دارم ، خورشـید را ندارم