راز

 دوختـــــم لب ،تا نگـــویم ، آشـــــــکارا راز را

بسته ام بر دوســــتان درب طـــلب هم آز را

تا نگویم ،برمن این چندین صبا،چونان گذشت

چون، نشــاید گفتن ،این رمز  ِِغــــــم آواز را

آینه گشتم ،به خلوت ،خیره در چشمان ِ او

ای بسا اشــک دلم ،شــد خندهء غمـــاز را

دشمنم سنگی فکند و شیشهء قلبم شکست

دوستـــــم ،گفت آفـــــرینی   یار  سنــــگ انداز را

گرکشم، من طوق عزلت را به گردن باک نیست

زنده میـــدارم به دل ،من حســــرت ِ پرواز را

نیست یاری آشـــنا دردهای کهنـــــــه ام را

هر نفس لعـــنت فرستــــــم ،خانهء دلباز را

حجت ارخودرا شناسی،دل به مهر کس مبند

آتشــی درکش ، بســـوزان ،مهر هردمسـاز را