فی البداهه (1)

عزیزانم این مختصر اضافه کلام را امید که حمل بر افاضات نکنید. چرا که در بین مخاطبین دیده ام که این پرسش پیش آمده که :فی البداهه چیست؟

من برداشت خودم را از آن، فارغ از تعاریف کلاسیک(آنچه را که خودم می فهمم ) عارضم.

فی البداهه که مثل بسیاری از اصطلاحات در زبان پارسی که به دلایلی چون سهل انگاری ،کاهلی و...به زبانی بیگانه خوانده شده

به نظر من

به نوعی از نوشته یا بویژه شعر اطلاق می شود که متاثر از کلامی و منظری به ذهن متباتر شده و بدون ویرایش ثبت می شود.

من ِتنبل نیز بخشی در این وبلاگ ایجاد می کنم تا آنچه را که گاهی مرتکب می شوم ،که خود نیز در شعر بودنش شک دارم ، می آورم . تا هم لحظاتم را مانده گار کنم و هم  شما عزیزان را شریک این دم سازم

با من از عشق مگو

رنگ ِمات  ِ دل ماست

سرخ خشکیده ی آن

چون غروبی پیداست

با من از عشق مگو

که اقاقی گل کرد

فامت شرم شکفت

عمر ما مشکل کرد

که امید ی پژمرد

روزگاری افسرد

شیشه این  دل  ِ پاک

به دل ِ سنگش خورد

با من از عشق مگو

که فریب است فریب

که دروغ است دروغ

اسب حیوان نجیب!!!!!