تنگ ِ بلور

تنگ ِ بلور (به شاعر مریم حیدر زاده)

عزیز  ِ من شاعره جان

انگار چشات خوب می بینه

انگار که این بغض ِ کهنه

رو قلب ِ تو لونه داره

انگار که پائیز  ِدلت

رنگ و وارنگ ِ همه جا

قصری که ساختی به خدا

با رنگ ِ آبی نمیشه

باد میاد ،بارون میاد

پوسته میشه،رنگ ِ دلت

آنوقت ِ که تو می بینی

آبی شده رنگ ِ دیگه

(سُرخ شده)

ز قصر هم ،آبی تو

شسته میشه.

آنوقت ِ که چشات

حقیقتی رو می بینه

احساس ِ دخترونتو

باد میاد

مثال ِ یک قاصدکی

رو دوش ِغربت ِ دلت

با خشم و نفرت میبره

که خواهش و نالهء تو

فایده دیگه هیج نداره.

حافظ و اون فال ِقشنگت

( که برای نوم  ِهاتِ )

..........

من چرا

 خواجه رو که می خونمش

یا به قول ِ تو

به فالش می شینم

صحبت از زاهد  ِ سالوس

یا که از محتسب و مست و خمارِ  ِ.

تو فرشتهء خیالی

تو یکی تنگ ِبلوری

که شکسته ء سراب ِ

نه در او که آب

خواب ِ.

نه صواب  و راه ِ ناب ِ

کف ِروی آب

آب ِ

زمستان 77

سده

روز ِ سده

بر تمام ِ روشنائی طلبان
مبارکباد

سفر رفته

ای شمع ِ جان بیـــــــا پر ِ پروانه را ببــوس
ای مهـــربان ،بیـــا دل ِ دیوانه را ببــــــوس

وقتی ز هجر قامت صــــبرت شکسته شد
ای دل شکـــسته ساغر و پیمانه را ببوس

قوم ِ بلــــند جامـــــــــــه اگر منــع میکنند
جامی مــــخواه ، آن لب مستانه را ببوس

گیـــــــســـوی یار ، اگرت نیست اختیـــار
داری به یادگار و ، بیا و شـــــانه را ببوس

ای طفل ِ دل ،کنون ترا مــــام رفته است
چون مرغــــــکان رفته غذا ،لانه را ببوس

از روی مــــــهر آه ، اگر آن دسـت نازنین
خطی نوشت آن خط ِحنانه را ببـــــــوس

چون در سفر شد آن دل و دل برده ای عزیز
با چشم ِ خود،تو جامه ءافسانه را ببوس

جانم به لب رسید ، خدا را وصـــــال کو؟
جان رفته را بگو ، لب جانانه راببــــــوس

حجت که خاطر  ِعزیزت،چوگوهراست
زین گنج ها، تو گوهر  ِ یکدانه راببــوس

زمستان79

غروب ِ سپید

غروب  ِ سپید

..................................................به مناسبت میلاد پدر  ِشعر  ِ سپید احمد شاملو

مردی سوار

از کوچه ها گذشت

مردی که

 شبانه را

 هماره به شعری

.........غمگنانه سرود.

مردی که

دختران ِ دشت ِ انتظار را

در آلاچیق ِ آبائی

..........به زمزمه نشست.

و بیابان را

با هوای مه زده

..........تصویر کرد.

سالخوردی که کودکانه

.........می سرود:

"پریا گشنه تونه"

"پریا تشنه تونه "

مردی گذر کرد

از باغ آئینه

ودر دستانش

..........خنجری

تا بر درخت ِ خاطره

همچراغی آیدا را

.................حک کند.

مردی گذشت

مردی که

.....صلیب ِ خویش را

..........بر دوش می کشید.

با لبخندی ماندنی

بر مرگی مبتذل

بر مرگی شکننده

و با اندوهی ِ نهان

بر مرگ آزادی

جام  ِ شوکران را

..............سر کشید.

تابستان79

یاوه

یاوه

یاوه بود

..آنچه پنداشتم

................شعار بود

.......آنچه بر زبان راندیم

بن بست بود

.........به آنچه رسیدیم

از تنگنای کوچه های گذشته

....................... آمده بودیم.

........................در آرزوی خیابانی .........................................عریض.

شب کوچه های ما

........عطر چراغ ِ نرگسی

.............در خود تنیده داشت.

گفتندمان:

.......روزه بگیرید

...........مبادا بوی حسرت ِ

..............این کوچه های کودکی

.....................از دهانتان بر آید.

...........................حتی

................................حتی

.............................که یاد ِ آن

.............................از مبطلاعات .........................................است.

که اگر چنین

..........تعذیر را

...........به تعذری نا خواسته

...............گردن گذارده اید.

حیرتا

.......شعارهایمان

..............یاوه هائی

................به بن بست رسیده بود.

زمستان79