صدایم کن

صدایم کن

چه غمگنانه سرودی

نسیم سرخ ِ خاطره ها را

به مژگان قیر گون لبانت

وتوهّم عشق را

به نیشتر  ِغربت شکافتی.

صدایم کن

در تنهائی های بی حساب

وزین

گرداب ِجانکاهم برهان 

که هیچکس جز تو

به گلستان شعر راهم نداد.

ومن نیز

جز تو شعری

نسرودم.

سفالینه

سفالینه

خوش بنشین در بر  ِ این دلِ بی کینه درد

آتش ِ بنهفتــــه شو ،در دل ِاین سینه درد

بانگ بر آمد به ما ، رنجــــــــــه مدارید دل

خورده به پیــــــــشانی ،ِمردم پیشنه درد

در سده ها ماندنی ،عشق به هـمراه درد

بر همه دوران ِ ما ،گشـــــت سفالینه درد

شاهد دور شباب ،رفته به نســــیان و زود

آنچه به من رخ نمود ،پیر در آئیــــــــنه درد

خشت ابد را فلک ، هـــــــم زازل کج نهاد

خانهءامسال و هـــــــم ، خانهء پارینه درد

ما همه بازیــچه چون،گوی به مـیدان دهر

حاصل ِ عمر ِ شه و ،صاحب ِ پشمینه درد

کنج ِدل ِبلـهوس ، عشـق ِ نباشــــد نهان

بر دل ِهر عاشقی هست چو گنجینه درد

هر که در آئین ِ درد ، دید نشانی زمــــهر

میشود ایام  ِ او ،خالی ز آدیــــــــــنه درد

آب زدم راه را،تاکه خوش آئـــــــی به دل

خوش بنشین در برِ این دل ِ بی کینه درد

جدول یلدائی

ستایش مهر ِمارا، ماه گردون

............را آفریدی ،مهر افزون

خدارا !عمر او یلدا بگردان

اگرچشمم ز رفتارش شده خون

جای خالی را برای خودتان پرکنید

یک راهنمائی

میتوانید بگوئید فلان را آفریدی،مهر افزون

کاش ها بسیار

افسوس

ابرهای بارانی نیست

این آبی  ِ خیره سر را

اما

در آسمان ِعاطفه

ابری اگر هست

از لکه های خون.

باورکن اش

که باران زاست

شراب دیده

نهان منم .که زچشم ِهمه باده می خورم

وجام ِباده ِبه یاد مردم ِازاده می خورم

به جام  ِچشم نگارم چو مهر افزون شد

به بین مرا شراب  دیده ی افتاده می خورم

 فسوس ،  که مردم دیده ا م گیج گریه های بیهوده

ومن این باده را نشسته نه. ایستاده می خورم

چه غم که شادمانی خود رابه هیچ نستانند

چه باکم اینکه حرام و، بی مردم آزاده می خورم

گذار و گذر، جانم  این شکسته تنها را

مگو که دورچرا ز چشم همه باده می خورم؟

عاشورای89