ای فروغ ِ روشنی بخشم
ای گل ِ امید ِ در پاییز
ای نوید ِ روشن ِ فردا
سینه ام از مهر ِ تو لبریز
در میان تلخ کامی ها
کامِ ناکامم ز تو شیرین
بیستون ،چون کاه در پیشم
گر ز تو یاد آورم ،شیرین!
در زمان ِ جنگ ِ بی حاصل
آتش و خون و خیانت بود
باکی از هیچم نبود اما
دوریت بامن شکایت بود
کودکانه بوسه هایم بود
هر خشابش از فشنگی پر
گل ببار آورده امیدم
عاشقانه هر تفنگی پر
روزهای سخت ِ هجرانت
تیره تر بود از شب ِ تارم
سهل شد ، با آنهمه سختی
روزگار محنت ِ زارم
با امیدی تا سحر بیدار
شایدم از بخت ِ دل نالان
گرگ ِ بالان دیده ام کرده
عشق ِ تو همراه من در جان
یادگار ِ مانده ی دلخون!
می نویسم همچنانی گنگ
گرچه ام ، آن ماهی در آب
ظاهرن ، آزادم و در تُنگ
گرچه من انچه که باید نه
پرتو مهرت تو بودم ، ماه !
یک ستاره شایدم خاموش
از بد ِ افتاده ایی در چاه
با فروغت ، روشنی دادی
دخمه ی تاریک ِ دلها را
ای که میلادت چو من پاییز
پر درخشش ، مهر را مانا
گرچه باشم یا نباشم من
شاد باشی آرزویم این
خسروانه همچنانت زاد
کام ِ تو شیرین تر از شیرین
#کوروش_نادرخانی
در اینستاگرام
#korosh_naderkhani
#زمزمه های ادبی
در تلگرام
@koroshnaderkhani