شرم سپید

در میان ســـــالی خدایا ، من جوانی کرده ام

حسرتی دارم به دل ،کی زنده گانی کرده ام؟

پیش از ین من بودم و دل، در گذار ‌ ِ لحظه ها

کی توانم گفتن این را :  من جوانی کرده ام؟

در گلســـتانی که پنــدارم ، کویری بود و بس

عـــمر را بیهوده بی گل، باغــــــبانی کرده ام

جفت پروازم دلی ،بی بال و پر، اما چه سـود

من به یاوه، سالها روزی رســــــانی کرده ام

پای در گِل ،مانده درجنــــگ ِمیانِ عقل و دل

کودکــــانه با جنــــــون،پا درمیـــانی کرده ام

بســـکه با رویای فرتوتم ،ترا تنــــــــدیس وار

ساختم ، گفتــــند :دل را ،من روانی کرده ام

حسرت ِجنّــت مکانی بود ، هـــــــمراه بشر

لیک جنّــت را ببین ، من این جهانی کرده ام

گفت سر:مویم سپید و ،شرم دارم از تو دل

با جوانی های تو ،من ، ناتوانــی کــــرده ام 

#کوروش_نادرخانی  در تلگرام 

@koroshnaderkhani

اینستگرام

#korosh_naderkhani