تمشک وحشی(لب لبو)

قصه گو خاموش

قصه گوی ِپیر
برلبانش
دوش
غنچه ای درد آشنا
....................بشکفت.

چون کُه ای آتشفشانی
واژگان ِ حُزن را
........فواره وار
.............برقلبمان بارید.

قصه هائی
ز آذرستان گفت
زآتش دیرنده
........پا برجا
....هم به حق قدّیس.

"نیکی پندار "
"نیکی گفتار"
"نیکی کردار"

موبدی بود او
همچنان خاموش.

قصه هائی گفت
از مصافی نابرابر
جهل را با روشنی
...................آورد.

کو
هم آوردی طلب کرد
...........آتشی را
.................تا بگیراند.

از سواد ِ سرزمینی
.........سخت جان گفته

سالخوردی
گنجهای گونه گون
.........در سینه بنهفته.

خسته بود او
تهمتن مرد ِ سُترگ
..................اندیشهء در بند.
.......................بندی فرتوت.
..................امّا
...........همنشین با آن نگارین
.........................چربدست
.........................اهرمن ،دلبند.

گُل به گُل
در باغ ِ خلسه
می زند پرسه
می زند بالا
...........قصه گو
دامان ِ تاریخ ِسترون را
..........با همان دستی
.....................که یاد و یادگاری
...................از کمانداری است
.......................رنجه باری
........................یادگاری ماندنی
..................................مانا

آتش، آوخ
آتش ِ دیرنده
.............پا برجا
.............به جان ِ کان ِ اندیشه
..........مظهری از اقتدار  ِ اورمزد
.............................پاک ، نامیرا ...

قصه می گوید
نوش را و
.......نیش را
.......گرگ های در لباس ِ
...........................میش را

جمله ء ناگفته ای بر لب
:کو
کجا ، زردتشت؟
..............تا که خاکستر  ِ امید را
.............................در دل بگیراند.

قصه گو
باری چنانم ، دوش
.........در خموشی
..........قصه ها می گفت.

مهریار عزیزم
 عکسی که می بینی ،امروز گرفتم .که بر سر دیوار حیاط خودنمایی می کند.
گفتم شاید حکایت ما ادمهاست
میینی سه مدل دانه دارد یکی پوچ است  وخشک
دیگری به رنگ قرمز .رنگ تاپ تنت و رنگی که بر لبان زیبایت نقش بسته بود
و رنگ کشیده بر ناخنت
وتعدادی هم سیاه و رسیده


چه تناقضی
مثل حال و روز ِ من
در زمانی که باید پخته باشم. لبان ِقرمزت وسوسه ام می کند.جوانه های امید در من
رشد می کند و پوچی زندگی ام را فراموش می کنم.
به دیوار به طاهرسفید،ولی رنگ شسته در بارانهای متمادی فکر نمی کنم
به پژمرده تمشکها و به مردم ،واینکه رسیده ام میدانند.حتی اگرسیاه
تنها و تنها آغوش تورا می خواهم
هوس ِتمشک ِسرخ ِسر ِ دیوار دارم

******

عکسها را امروز گزفتم
و این چند شاخه گل ِگوشه  ی حیاط را تقدیم می کنم به شما مهربان همراهانی که هرگز فراموشتان نمی کنم . نگذاشتیدمثل دیگر وبلاگها تنها بمانم و به جایی دیگر کوچ کنم
ممنون حضور ِ یک یک شما که گل هستید وآرزو می کنم عمر کلاغ کنید

مهر یار و من

درود بر همه ی عزیزانی که حتی در این شرایط نیز لطف خود را از من دریغ نمیدارند با تمام مشکلات

نازنین همراه و همدلم امیر عزیز، دوست نوازی کرده و راه حلی برای عبور از سد فعلی در نظر گرفته که ضمن دعوت شما مهربانان . در صورت امکان به عزیزان دیگر اطلاع رسانی بفرمائید

کلیک فرمائید

پست ویژه

و اما

این مدت از نت ساخت ابزاری را یاد گرفتم و به کاربستم که هم مفید بود و راحت و کم هزینه. می توانید امتحان کنید.یک ظرف خالی نوشابه فقط لازمست

اهدایی مهریار عزیزم

  آهای

شمایان !

که مرا به مهر

میهمان دلهایتان  کرده اید
دیگر برایم شعری نخوانید
زیرا  من
شاعر خود را یافتم
در سیاهی های   شب
در دستهایی که به سویم دراز شد
آمد و آمد
و  با خود
مرا به سرزمین آرزوها یم
برد

و برایم خواند
شعری از امید
از نفس های بریده
از ترنم زیبای خیال
و من
با شعرهایش
آشنا شدم

و در دریا ی ناشناس نوید

شنا کردم

و پرواز همدلی
داشته ام

با بالهای همدمی

 زبان و دل
تا ابد

مهمان

آسمان دل

شدم
به شادمانی

خوشا به حالم

عزیزان
دیگر برایم نخوانید
من

 ترانه های ناب زندگی ام را

 یافته ام

و هدیه من به او چشمان تو حکایت دیرین عشق را در صبحدم ِ  طلوع ِ  یک آغاز به زرینه  واژ ه گان نگاه از کوه تنهایی بر زمین تشنه ی نور چشم ِ من تاباند. چه خوشست بر کشتزاردلی بذر وفا کاشتن هنگامه ی تابش مهر و جاری سرنوشت. دیگر چه باک ازین کشتن و داشتن. برداشتن امید یا رویش هرز فراق

مهر یار

چه زیباست بوسه ی

عاشقانه ی زنبور بر گلی

که پژمرده ی آفتاب سوزان است

تو را فریاد کرده ام

با تندیس واژه گانم

در میدان شهر تنهائی

چهارسوق بزرگ معجزه

در چها رراه  تردید.

من لمس احساس کرده ام

درآغاز یک عریانی

دراب تنی دل خواسته

ازلازمه ها ی حیا ت

 احساس خیال کرده ام

باروهای بلند فتح را

برستیغ اندامی شگرف

وبیرق خویش را نشانده ام

بر قله های وصال

شکفتن نیلوفر بود

 براندام  درخت صنوبر

افسانه ی پیوستن ما

شب تا به صبح

از سرمای بیتو بودن

می لرزم.