.

عنوان (.) مدتهاست  ذهنم را به خود مشغول کرده است.

پایان یک جمله یک نقطه است که هیچ گریزی از آن نیست.

می توان نوشت و زورکی هم نوشت اما جمله که بپایان رسید دیگر گزیری از آن نیست .

یعنی آن جمله بسته شده و باید رفت به جمله ی بعد چه نقطه را بگذاری یا نه. 

مثل مرگ ،  یک انسان برخلاف بعضی باورها که به حیات پس از مرگ باور دارند و ریشه در اندیشه های هندی دارد . اما انسان با نقطه ی پایانش تمام می شود.

و چه زیباست پیران خرفتی که داعیه ی نامداری دارند بدانند

لااقل در این زمان نقطه ی پایان ، نام را به نیکی  به خاک بسپارید.