تار شکسته

---

دلم زشادی و غم ،دیده بسته است ای دوست
گمان که شیشه عمرم شکسته است ای دوست

وبند بند ِ ساز دلم ،از نوا دگرافتاد
وتارِ مانده ی آخر، گسسته است ای دوست

بداهه (کوروش نادرخانی)

دست اتحاد

ای قوم، به این وهم که بیگانه ام از من نگریزید
من جنس شمایم ،نه ز افسانه ام از من نگریزید

من مست شرابم ، زکهن باده ی دیروز
اکنون که دلا ساکن میخانه ام از من نگریزید

ویران شده ی جهل بود خانه ی دیرین
درکوشش آبادی ِ ویرانه ام از من نگریزید

دستی که درازاست به هم راهی امروز
پندار خطا گشت، که دیوانه ام از من نگریزید

فردا ی همه ،چشم به امروز من و توست
بیهوده گمانی است ،که بیگانه ام از من نگریزید

بداهه (کوروش تادرخانی)

فقط خسته ام

خسته ام

خسته ام

ازبال بال زدن های بیهوده ام
در انزوای باد و طوفان
فصل هایی که گویی قرن ها
کوه به کوه
و فاصله هایی که پر شده از دشت

آمدم و آمدم
رنجور و زرد
شکسته
تکیده
......
بگذار نفسی تازه کنم از را ه بس دراز
شایدم اگر رمقی به جان ِ بی جان بود
مسافرباشم .
اگر می شنوی صدای بی صدای ِ من
بگذار دمی بیاسایم .
که فریادِ بی صدایم گوید:
فقط خسته ام

(کوروش نادرخانی)

گنجشک دل

بر بال نگاهم بنشین
سفری داشته باش به اعماق درونم
کودک نشسته در دل
به انتظار دانه های مهربانی است
در آشیانۀ خویش

  (کوروش نادرخانی)

نفس برشیشۀ نگاه  می کشم

تاپاک کنم

 بخار سالهای برودت

 از حرارت دل را.

ایستاده ام

به نظاره ی افسوس  و حسرت ها .

گرم تر می شوم

و بخار می رسد به سر

دوباره دشوار می شود راه دیده از هیهات

زقطره های گسیل داشته چشم

و نیست چاره ای

بجز آستین شرم

بداهه (کوروش نادرخانی)