برف

برف

به به ببین چه برفی ،برسبز دشت گرگان
بارید بر سر  ِگل ،گل لاله های بســــــتان

بنشست روی بامها ،با نغمه ای بی صدا
این زال پیر میدان ، بر ما شدست مهمان

افرشتهءامید است ،بر تن ردای شـــادی
اسپیدشد خس و خار ،در مهد این بیابان

بنگر ببین همه جا ،بی سبزه از گل و مل
در دورها خرامد ،این برف ،چون غــــزالان

درگوشه گوشهءشهر ،در روستایِ نزدیک
بازی کنند و شــــادی، با برف این جوانان

ما هم دراین دمی چندبا دوستان هم بند
با گُله های برفی ، بر هم زنیــم چو باران

اما به جنگل و دشت ،صیــاد ِکهنه کاری
با یک تفنگ ِ زیبا ، ویران کند آشــــــــیان

یا بر زند به جان ِ ، یک آهوی خــــــطائی
یا میشود نشانش ، آن مرغـــک آسمان

اندر خیال ِخویشم در کوی و برزن و شهر
بینم که نوجوانان خوشحال وشاد وخندان

خوش دل شوم چو آنها گویم به برف زیبا
ای برف فرش گســتر ، در باغ و درخیابان

میبار و خوش همی بار،ای نائم بی صدا
در کوچه ها و صحرا ، ای راحل ِ  آسمان

لذت برید دوســتان ،زین زال پیـــر میدان
زین گوهر بدخــشان، زین ارمـــغان یزدان

گرگان 62( بویه)