پنجره

پنجره

چکه چکه می چـــکد، اشک ِما زپنجره
لحظه لحظه می پرد ،خنده ها ز پنجره

آن گلی که بر لبش ،نقش ِخنده می زند
گفته بودمان بیا ،چون هــــــــــوا ز پنجره

در خانهء دلت ،بگـــــشا که پیش از این
کس نکرده رحمتــی ،به گدا ز پنـــــجره

این شکسته بال را ،مرهمــی دوباره نه
نشود که بشکـــــــنی، به خطا ز پنجره

رهروان ِ راه راه را ،خنده ای ز روی مهر
می برد به راه ِ خود،چوصــــــبا ز پنجره

دوستی که در وداع ،دل شکسته می رود
بطلب به عاطفه ،نه صــــــدا ز پنــــــــجره

آسمان صاف بین ،پر ســــــتاره شد ولی
مه خود ندیده ام ،من چـــــــــــرا ز پنجره

سر به زیر و ساده ام ،رو به ماه نیمه شب
کرده ام به جان تو،من دعا ز پنــــــــــــجره

همه گفته اند و من ،به جواب گفته ام
شد به غربتی نگاه ،آشـــــــنا ز پنجره

دل و دیده روز و شب،نرود به خواب و تا
آید از الــــهه ای ،این نــــــــدا ز پنــجره

که در آ، در آمدست،مه آسمان ِ تو
ختم کن تو قــــصه و ماجرا ز پنجره


تابستان80