بی تاب

بی تاب

یک شب نشسته بودم،با خاطری حزین

بر مهر  ِ واپسین ات ، می گفتم :آفرین

گفتی قرار  ِ مارا ، هر نیمه های ِ شب

آخر چرا  شکستی ، آن رسم   ِ آخرین

امشب چرا  ندانم  ، بی تاب شد دلم؟

دریای ِ دل خروشان ،طوفان ِ سهمگین

باز از نهان ِ جانم ،  جانا به گوش  ِ من

آمد صدای نازت ،ای خوش صداترین

از یاد  ِ آن  نگاهت ، ای  مهر  ِ جان فزا

آرامشی بگیرم ،  زان  چشم     نازنین ِ

آن وعده ء خوشت یا،هجران ِ ناخوشت

بادا  وفا  شود  آن ، پایان  ِ رسم    اینِ

پژمرده دل چه گویم ، یا  از کجا  ؟ بگو

یابم  ز گل صفتان ، در  باغ  همنشین

از  باغبان گریزم ، و از  باد     ناشکیب ِ

آهو شدم  گریزان ،زین باغ    یاسمین ِ

پنهان زچشم  ِمردم،می سوزم از فراق

گر  باورم  نداری  ،  حجت  بیا  ببــــین

رسواشدم چه حاصل،زین حال و روزخود

دیگر بس است شعرم،برجای خود نشین

تابستان۷۹