سخن کوروش نادرخانی
زمزمه های ادبی کوروش نادزخانی
سخن کوروش نادرخانی
زمزمه های ادبی کوروش نادزخانیدرباره من
جهان
ایستگاه متروکی است
و
من
سوزن بان پیری که
منتظر ِ
بازگشت قطارم.
دیر نکرده است؟
********
گلستان ،ناله ها ی زار داره
شکوفه همره صد خار داره
چو پرسیدم دلیل خار گفتند:
که خوبی دشمن بسیار داره
ادامه...
صدایم کن
صدایم کن
چه غمگنانه سرودی
نسیم سرخ ِ خاطره ها را
به مژگان قیر گون لبانت
وتوهّم عشق را
به نیشتر ِغربت شکافتی.
صدایم کن
در تنهائی های بی حساب
وزین
گرداب ِجانکاهم برهان
که هیچکس جز تو
به گلستان شعر راهم نداد.
ومن نیز
جز تو شعری
نسرودم.
من اینجام جای همه ی شما عزیزانم خالی
(۱)
چنان کویری
دل به دریا زده ام شاید دریائی ببینم!!
سیراب سراب ها
(۲)
سکوت و تنهائی ام را به دریا گفتم
وسپردم که زمزمه شکستنم را هرگز به غیر نگوید
بگذار بسته بماند این راز سر به مهر
سفالینه
خوش بنشین در بر ِ این دلِ بی کینه درد
آتش ِ بنهفتــــه شو ،در دل ِاین سینه درد
بانگ بر آمد به ما ، رنجــــــــــه مدارید دل
خورده به پیــــــــشانی ،ِمردم پیشنه درد
در سده ها ماندنی ،عشق به هـمراه درد
بر همه دوران ِ ما ،گشـــــت سفالینه درد
شاهد دور شباب ،رفته به نســــیان و زود
آنچه به من رخ نمود ،پیر در آئیــــــــنه درد
خشت ابد را فلک ، هـــــــم زازل کج نهاد
خانهءامسال و هـــــــم ، خانهء پارینه درد
ما همه بازیــچه چون،گوی به مـیدان دهر
حاصل ِ عمر ِ شه و ،صاحب ِ پشمینه درد
کنج ِدل ِبلـهوس ، عشـق ِ نباشــــد نهان
بر دل ِهر عاشقی هست چو گنجینه درد
هر که در آئین ِ درد ، دید نشانی زمــــهر
میشود ایام ِ او ،خالی ز آدیــــــــــنه درد
آب زدم راه را،تاکه خوش آئـــــــی به دل
خوش بنشین در برِ این دل ِ بی کینه درد
مهمانی آش(طنز)
اومدی به شهر ِما آش بخوری
نکنه متلک اوباش بخوری
شله زردی یا حلیمی آش جو
آش ماست و دوغ و از ماش بخوری