مهریار (چشمان تو)

چشمان تو

حکایت دیرین عشق را

در صبحدم ِ  طلوع ِ  یک آغاز

به زرینه  واژ ه گان نگاه

از کوه تنهایی

بر زمین تشنه ی نور چشم ِ من

تاباند.

چه خوشست

بر کشتزاردلی

بذر وفا کاشتن

هنگامه ی تابش مهر

و جاری سرنوشت.

دیگر

چه باک

ازین کشتن و داشتن.

برداشتن امید

یا روریش هرز فراق