فی البداهه (در پاسخ)

کشتی شکسته ام من دریای بی حرامی

افسوس ازچه داری چون درد ِ من تو دانی؟

کشته است شمع عمرم، باد بلای جهلم
خاموش مانم اینک رفته است چون جوانی

بیگانه شد دل ِ من با جسم ِ آتشینم
چون جغد شوم گردید ،زرینه جام ِ جانی

در خلوت ِ حضوری جز تو  نیافت یارا
مهر آفرین ِ زیبا ،ای ماه ِ آسمانی

گمنام مانم و دل ، در خاک تن مجویش
این دل کجا که گردد ، تاج سر کیانی

آشفته دل که بودم، آشفته سر نمودی
لیلا تو بودی و من ،مجنون این زمانی

حیفا که ماه من شد،بر تارک ِ سما ، حیف
گردیده دل شب وهم ،تارست آسمانی

باید خموش باشم  ،هرچند دل به جوش است
باید نگفته باشم از درد و از نهانی