گل گفت : که خار من ، خواری دوست
من بی رخ او خارم و چون دوست نکوست

از ریشه و از ساقه و گلبرگ همه
فریاد برآورم که : هرچه زیبا تر اوست

بداهه (کوروش نادرخانی)