جهان
ایستگاه متروکی است
و
من
سوزن بان پیری که
منتظر ِ
بازگشت قطارم.
دیر نکرده است؟
********
گلستان ،ناله ها ی زار داره
شکوفه همره صد خار داره
چو پرسیدم دلیل خار گفتند:
که خوبی دشمن بسیار داره
ادامه...
در چنین روزی
مادرایران فرزندی زاد که جهان آواز را دگرگون ساخت
با صدا و مرامش
که نه تنها در صدا شش دانگ بود که در مرام و معرفت نیز
هیچگاه در اوج استادی.خود را از شاگردی اساتید
بی نیاز ندانست
کسی که باور مردمش را
به احترام می نگریست
وکوروش وار در معبد دگرباورمندان با صدایش به سجده از سر اخلاص
زانوی بزرگواری می زد
کسی که از دل آواز سر داد
و در شب وصل . با بوی باران. در گنبد مینائی بر بال نسیم
فریاد ِخلوت گزیده گان ِ عشاق را
با دل مجنونی خود
گلبانگ عارفانه را همچون
معمای هستی. که از نوشی از چشمه ی خیال
دادی ازبیداد بر دلشدگان آسمان عشق
عود وار به آستان عشق
تقدیم کرد
تولد کسی نیست
جز
استاد محمد رضا شجریان
کوروش نادرخانی
پنجشنبه 1 مهرماه سال 1389 ساعت 10:05 ب.ظ