غروب ِامید
در نشستنگاه عاطفه
در دورترن نقطه ی رابطه
..........
و طلو ع بی هراس ِ یأس
در اوج ِ قله های اندیشه
...............
هجوم ِ بی امان ِ نیز ه های شوم
(فکر های عقیم )
بر تن ِ نازک وهم
و گریز
رهاییِ مردان ِ کار
با سپر تلاش
..................
ومن
غروب را
در پنجر ۀ خاطراتم
قاب گرفته ام.
............بهار 78............
آتش پنهان
ای نار پنهان ، ای چیره ی جان ،خاموشیت به
طوفان ِ روحی ،در اوج ایمان ، خامو شیت به
در دا که مارا ،بی درد دردی،دارو نخواهیم
از کس چو آسان ،ای درد ودرمان،خاموشیت به
آرامشت خوش،چون خواب و ترمه ،بی خواب مارا
فرسوده بگذار ،ای مایه ی جان،خاموشیت به
برجسم و جانم ،اتش نهادم ،تا پخته گردم
گردید دوران ، ای نار پنهان ، خاموشیت به
بر خاتمم شد ،نقشی ز یاران،بر آن نگینش
عشق است و ایمان، داد سلیمان ، خاموشیت به
وصلی چشیدی،در بزم یاران،دیگر چه خواهی
از دست دونان،ای دیده حرمان،خاموشیت به
مهر 78
مهمان
چشمت که واژه گان تمنّا
...............................نهفته داشت،
....................با حرص و آز
...............................بر خوان ِ دل نشست.
تنها
.....این میزبان ِ
..........رفته به یغما
.............گفت:
.................بادات نوش
مرداد 79