سخن کوروش  نادرخانی

سخن کوروش نادرخانی

زمزمه های ادبی کوروش نادزخانی
سخن کوروش  نادرخانی

سخن کوروش نادرخانی

زمزمه های ادبی کوروش نادزخانی

راز ِ رویش

راز  ِ رویش

 

 

هر روز شهیدی و

.........شهدی است

...............نوید فرزندان.

 

 

هر روز شقایق  ِ سرخ را

.......................بی آب

.....................باغبان ِ مرگ

............................هرس می کند.

 

 

 

و هر روز

....براین حجله گاه های

...........گلرنگ ِبی عروس

.............افزوده می شود و

.............گور های ناشناس ،نیز.

 

 

 

عشق را حکایتی است

.........................و وصل را.

..........................و هرس را.

.......................تجلی ِ رویش

 

 

 

وحجله را

.......نشان ِ آفرینش ِ

.....................دوباره ء حیات.

 

 

و شقایق را

............در چنبرهء شفق جستن

.................................رازی است

........................................جاودان.

 

 

هر روز آفرینش

هر روز شـــفق

و هــــــــــر روز

...........رویش ِ دوباره

 

 

62-63

گل ناچیده

خون ِ سرخی که به دل بود، ره دیده گرفت

آسمان، رنگ شفق، از دل رنجــــیده گرفت

 

هرچه گفتم، دل بیـــچار مرا چاره نبــــــــود

زهر خندی زد و حرفم، همه نشنیده گرفت

 

ســـــــرد مهری خزان، چهره دُژم کرد ولی

گرمی آتش عشــقش، دل شـوریده گرفت

 

غنـــــــــچهء مهرکه بین من او بود، شکفت

سردی باد خزانی، گل روئـــــــــــیده گرفت

 

تابش ماه، که رخشــــندگیش راه گشاست

تـــــــیره ابری زجفا، آن رخ تابیـــــــده گرفت

 

سوخت هر دامن پاکی که در او عشق رسید

برحذر ماند دلی، کو ره سنجـــــــــیده گرفت

 

عشق اینــــجا ز وفا جامهء یوســـــف بدرید

قاضی عقل از او جـــــــــامهءبدریـده گـرفت

 

خواب اگر راهزن ِمردم بــــــــــــــــیدار شود

عشق هم خواب خوش از، مردم خوابیده گرفت

 

صاحب دهر ، که طغــــیان دل عاشق دیـــد

بخل ورزید از او ، دلبر بخشــــــــــیده گرفت

 

رسم دهـــــر است که خوبان، همه را برباید

اجل از راه در آمد،  رخ  بگــــــــــــزیده گرفت

 

در گلســـــــتان ِ زمین ، نو گل  زیبـــائی بود

که منــــش خواستم آمد ، گل ناچیده گرفت

 

گفتمش بهر تســـــلّا ، که ترا بادا صــــــــبر

گفت حجت ، که مراحـیف که نادیده گــرفت

 

 

 

پائیز 79

وصف ِ جان

     وصف   ِ جان


ای شکسته بال و پر ،پرواز نیست

عاشقی ،اما ترا آواز نیست

 

سینه داری پر زفریاد ِ امید

شهر  ِ ما لیکن ترا دمساز نیست

 

حرص و آزی در دل حیرت سراست

جز به عشقت در تو حرص و آز نیست

 

جان به کف بودی به  میدان نبرد

عافیت جو آگه از این  راز نیستَ

 

مرغ ِدل شد صید اخلاصت دلا

این شکاری، کار ِهر شهباز نیست

نغمه های مهر دارد دل کنون

گو مگر این خوشتر از هر ساز نیست

 

زنده ای شاهد زخیل ِ عاشقان

شاهدی را کش کنون پرواز نیست

 

وصف ِجان را باز من دارم بیان

وصف را جز لایقش جانباز نیست

 

پائیز 80

 

 

 

 

 

ادیسون گفت

ادیسون گفت


آی آدم ها
برق را
 آورده ام بهر ِ شما
تا که آرامید
تا که آسائید
من که می بینم
.........شمایان
..............غرق ِ در خوابید.


بنگرید
اطرافتان
یک نفر در پیش تان
پای ِ آن رنگین کمان ِ
...........( جعبهء جادو )
..........می سپارد جان.


دم به دم
جان میدهد
با گریه یا خندان
گه ناکام ، گه آرام
..................پایش می نشیند
گه دراز  و گه دَمَر
......................یا پشت
......................چمباتمه
......................سَر پا.



آی آدمها
منکه نفرینم ، نثارم باد
کی؟ کجا؟ دانسته ام
......................این آخر  ِ کارست؟
......................حاصلش ،خارست
......................در گلستان کتاب اما
..............کس تفرّج را نمی خواند
..............از شمیم خوش نشین ِ گل
.............................ناشکیبی
.............................یا که بیزارست.



آی آدمها
محفل ِ شیرین ِدرس و خانهء گرم ِ شما
در آتش ِ این جعبه ها
......................غرق است.
من کجا دانسته بودم
..................حالتان
این همه آدم
.............می سپارندجان
...............پای یک بی جان
رخوتی در خونتان
..................در خوابتان
....................در جانتان
.....................می دواند،
.......................فارغ از فرّ و کیان
...............................پیشینیان.


آی آدمها
...که در خانه
..........مزرعه
..........بازار و میدان
............توی هر کوچه
............یکنفر در پیش
.............شمایان را
..............صدا در داد

لیک
.....وزوزی
.......کی کرد
.......خفته ای بیدار.


تابستان78

ناگسستنی

ناگسستنی

مائیم و ما، من و تو ،بیگانه بین ِما
یک جام ِ راز و مستی جانانه بین ِما

ما هم پیاله ایم و همه هستی به کام ما
هر گز نبوده حرف ِ دو پیمانه بین ِما

ما مست ِ عاطفه ،همه دیوانهءغرور
ما عاشقیم و اینهمه دیوانه بین ِما

با ما به غیر  ِ صحبت ِ مهر و وفا مگو
چون قهر و آشتی شده بیگانه بین ِ ما

پیمان ِ یاری ما نا شکستنی است
این عهد ناگسستنی و مردانه بین ِما

در عصر  ِیخزده از آه و هرم عشق
دوریم و عشق ِ من و تو افسانه بین ِما

تابستان80