عاشقانه ها(3)

نگران نباش/ هنوز نفس میکشم/ به جاسیگاری که هرلحظه /خالی می کنم / نگاه کن

دست بشکند و بال گردن می کنیم . دل شکست ،چه کنیم؟

ترافیک چشمانت مرا بیزار از تو کرد

راستی قولت چه شد؟ نکنه قل قل حباب سر ِکوزه ی ِیک دم بودو

مادرم میگفت سرما خوردی جوشانده بخور .نمیدانست عاشق می شوم و جوش

می خورم.

زندگی

زندگیمان عبث رفتن ماست.

که نهایت

آن را

اوج دلخستگی و درماندن

کور سوئی است که میدارد راه

حال

در  پس اینهمه رنج

چه شود حاصل ما ؟

:ناپیداست

آه

شکسته شد دل آئینه از کدورت آه

اثر نکرده گرمی تن بر برودت آه

بیا و بنگر سایه ی خدائی دل

چه کرده با دل من این عبودت آه

راز

 دوختـــــم لب ،تا نگـــویم ، آشـــــــکارا راز را

بسته ام بر دوســــتان درب طـــلب هم آز را

تا نگویم ،برمن این چندین صبا،چونان گذشت

چون، نشــاید گفتن ،این رمز  ِِغــــــم آواز را

آینه گشتم ،به خلوت ،خیره در چشمان ِ او

ای بسا اشــک دلم ،شــد خندهء غمـــاز را

دشمنم سنگی فکند و شیشهء قلبم شکست

دوستـــــم ،گفت آفـــــرینی   یار  سنــــگ انداز را

گرکشم، من طوق عزلت را به گردن باک نیست

زنده میـــدارم به دل ،من حســــرت ِ پرواز را

نیست یاری آشـــنا دردهای کهنـــــــه ام را

هر نفس لعـــنت فرستــــــم ،خانهء دلباز را

حجت ارخودرا شناسی،دل به مهر کس مبند

آتشــی درکش ، بســـوزان ،مهر هردمسـاز را

یوسف دل

گرگم  من و  یوسف ندریده، دهن آلود !

وصلی نچشیدم، که مرا هجر ِتو فرسود

افسوس  که  از  خرمن ِ گلهای  بهارت

گل هیچ نچیدیم و،بهار اینهمه بی سود؟

بودا  صفتی  ،  پاک  ،  اهورای  زمینی

از  مرد ۀ  ما ، رو ح ِ سفر کرد ۀ  موعود

امشب  به دلم ، عشق دگر جلوه ندارد

یارم   به نظر  آمد  و ،  اینگونه  بفرمود:

هیهات ، مخور  غم، که سفر ! هیچ  نمانده

پاسی زشبی رفت و ،سحر روشنی افزود

این  لالۀ دل  ، داغ ِ سفر داشت نپژمرد

امید ِ بهار  آمد و  ،  نومید  چه خوشنود

ای یوسف ِدل،چشم وچراغی به شبانگاه

ای رفته  سفر ، کم کن  این ناله و،بدرود