سخن کوروش نادرخانی
زمزمه های ادبی کوروش نادزخانی
سخن کوروش نادرخانی
زمزمه های ادبی کوروش نادزخانیدرباره من
جهان
ایستگاه متروکی است
و
من
سوزن بان پیری که
منتظر ِ
بازگشت قطارم.
دیر نکرده است؟
********
گلستان ،ناله ها ی زار داره
شکوفه همره صد خار داره
چو پرسیدم دلیل خار گفتند:
که خوبی دشمن بسیار داره
ادامه...
سوختم
سوختم
در واپسین طلوع ِآخرین روز
در سکوت های پراز فریاد
مانده گاه این تاریخ
ایستگاه عقربک های ساعت
.....
خوابی را
و بکاهم از ضخامت حجم ها
و یا ککی را بیدار کنم
از تنی
.....
خاموش شدم
به گاه نرسیدن خورشید
به میانه ی راه
و میز لعنت شده
سرد
که سری خفته بر آن
تا پایان بیگاری یک رئیس
.....
سوختم
وخاموش شدم
نه بیگاه
که به گاه خواب همه
(کوروش نادرخانی)
امشب دلم
امشب دلم شکست
وقتی که بوسه ی بهاران
تعبیر نامناسب یاران گرفته شد.
امشب دلم شکست
وقتی که قطره قطره های اشک
می چکید
درآسمان یک لکه ابر
پیدا نبود
باران گرفته شد.
وقتی که بقض های مانده دل
چون ترکشی نشست
نقش هوس گرفت
گویی که تیره شد
تاریک و خسته باز
نبض رگ این اسمان گرفته شد.
امشب دلم گرفت
دیگر رمق در جان این قلم نماند
وقتی که .....بگذریم
جانم زجان ستان گرفته شد.
(کوروش نادرخانی)
چهار راه حادثه
وقتی که شعر
در چهار راه حادثه
زانو ی غم بقل کند.
شاعر
شعور فروش می شود
وشعار
در زنبیل جاهلان
مقطوع می خورد.
اشفته می شود
هر گذر
چشمک زن ِ سرخ و سبز.
حادثه نیز
از لنگ زائوی ترسان آل
ونگ می زند.
هیهات روزگار
(کوروش نادرخانی)