سخن کوروش نادرخانی
زمزمه های ادبی کوروش نادزخانی
سخن کوروش نادرخانی
زمزمه های ادبی کوروش نادزخانیدرباره من
جهان
ایستگاه متروکی است
و
من
سوزن بان پیری که
منتظر ِ
بازگشت قطارم.
دیر نکرده است؟
********
گلستان ،ناله ها ی زار داره
شکوفه همره صد خار داره
چو پرسیدم دلیل خار گفتند:
که خوبی دشمن بسیار داره
ادامه...
.غریبانه
.غریبانه........................به بانوی شعر ایران سیمین بهبهانی
به شب خستگانیم وما،به روز آرمیدیم اگر
جهنم خریدیم و باز ،بهشت آفریدیم اگر
نه ناچاره دراین قفس،که بالی وپرداشتیم
به امید روزی سپید ، تو دیدی پریدیم اگر
چراغی اگردرشبی، چراغان کند روزنی
تو بینی که با جان ِخویش،برابرخریدیم اگر
تعجب ندارد سراب، چوآبی شود تشنه را
ولی تشنگی قصه ای،شد آنرا شنیدیم اگر
چواز راه دور آمدیم،همه جان وتن پر غبار
مسافر ندادند راه، به مجلس رسیدیم اگر
چو سازی به کوک آمده،بزن پرده را گوشه ای
که زخمه توان زد به آن،چو زخمی دریدیم اگر
طلوعی سپید آمده ، نیامد چرا مهر ما؟
که مارا نویدی کنون ، سراسر امیدیم اگر
غریبانه فریاد خود، چو حجت غزل خوانده بود
غزل را چو (سیمین)، بخوان غزالی ندیدیم اگر
دلتنگی
در باغم و خرمی ندیدم
با مردم و مردمی ندیدم
اینجا همه جو فروشند
در مزرع گندمی ندیدم
غم آب ِحیات زندگانی
در زندگی بی غمی ندیدم
در محفل ِعاشقان یکرنگ
من دوست به این کمی ندیدم
یاران همه سست پیمان
دیدم همه، دست ِمحکمی ندیدم
هر راز نگفته فاش گفتند
در خانه که محرمی ندیدم
هیهات آگر دروغ باشد
در جمع من آدمی ندیدم
چون آمده میروم، از اینجا
یکدم به خود همدمی ندیدم
حسرت
حسرت
قندیل ِ بسته به ایوان
......آونگ ِ ساعت ِ ما بود
..........آن فصل نمای ِ زمستان
یک مال رو
........معبر ز برف
.........با کُند پای ِ کودکی
دستانمان
....نا آشنا به زنگ
..........با یک سلام
...........عاری ز رنگ
.........در های خانه ها
...................بر روی ما
.....................بگشوده بود.
یادش بخیر
......آن عید مان
........از ابتدای راه
تا انتها
.....یعقوب بود
...........فصل الخطاب ِ ما
................یعقوب ِ دیگری
......................آنسوی ده
چون مصریان
.......با خنده ای
..........در می گشود.
........نقل ونبات وچند
..........گردو و تخم ِ مرغ
..................با رنگ سرخ
یادش بخیر
.......کت کهنهء پدر
............با چند لای
................در آستین
............با کفشهای نو
.....................یا وصله دار
....................بی بیم و امید.
اما
.......قندیل ها شکست
....................آن برف ها
.....................تن شست.
در آفتاب ِ سادگی
............کنعان ِ باغ
.............سردی گرفت.
.................در باغچه ها
......................گل پژمرید.
...................بر کوچ ِچلچله
..........نفی بلد ،
.................نشست.
دیوار ها بلند
.......سیمان وزنگ
..............سد شد
...........در راه چلچله.
درها گشوده اما
........گلخند ها
............پژمرده رنگ.
دیگر سلام هم
...........هم معنی
.............بدرود ِ ماست.
باید غمین سرود:
یادش بخیر
یادش بخیر
بهار79
امید شهر سنگستان
امید شهر سنگستان (به مهدی اخوان ثالث)
کرک جان
بد بده ، بر خوان
به چاوشی ،
حدیث سردی و سرما
تو امیدی و نومیدی
کرک جان بد بده ،
برخوان
زاندو هان و ز زاغان ِسیاه آسمان
برخوان
سپهر ِتیره را برخوان
جزیره
قیر گون دریا
خزانی را که عریانست
بخوان
ای قاصدک، تنها
غزل از آن شط ِشیرین
غزل از کوچه های
پر بزرگ و
در فرو بسته
از آن روشن ترین همراز
از آن غربت نشین
چشمها
نمناک
تو ای مرکب سوار ِشهر ِ سنگستان
تو ای ناز ِنوازنده چگور و
- رهنورد ِ جاده غمناک
زمستانی به باغ ِ من
" نماز " و خطبه ءعشقی
بخوان
چون لولی ِسرمست
بخوان
از تغمه ِ ناجور
بخوان
ای سنگ ِتیپا خورده ء رنجور
هنورم پشت در چون موج ،
میلرزم
تگرگی هست ،
مرگی هست
حریفا ،
باده ای در ده
سکندر ،
کاوه آهنگر
تویی آن یادگار ِسیلی سردم
کتیبه خوان و شهنامه
چنینت زندگی باید؟
1369
